Getsemané.
We zitten midden in de lijdenstijd. De oorlog in Oekraïne drukt ons nog eens met de neus op de feiten.
Er is lijden dat we als mensen niet kunnen afwenden. Er is lijden waarvoor we niet kunnen weglopen. Lijden waarvan je hoopt dat het aan je voorbij mag gaan. Dat soort lijden maakt onrustig en bang. Voor dat lijden is er geen oplossing.
Jezus in de hof van Getsemané. Hij is bang en hij is alleen, dodelijk bedroefd. Zijn vrienden zijn van vermoeidheid in slaap gevallen. Jezus probeert onder het lijden uit te komen. Uiteindelijk legt hij zich erbij neer. Hij wordt verraden en gearresteerd, gemarteld en ter dood veroordeeld.
Het Oekraïense volk is bang en alleen. De Westerse vrienden kijken vanaf de zijlijn toe. Wat zal deze donkere nacht het volk brengen?
Soms hebben wij allemaal ons eigen Getsemané. Als we het gevoel hebben dat we verlaten worden. Als we ons verraden voelen. Als we dodelijk bedroefd zijn. Als er geen oplossing is.
Toch spreekt het Getsemané verhaal wel van een oplossing.
Laat niet gebeuren wat ik wil, maar wat jij wilt. Dat is een zinnetje waar we als Vrijzinnigen zo op het eerste gezicht waarschijnlijk niet veel mee kunnen. Maar er zit meer informatie in de context.
Jezus spreekt God aan met Abba. Abba is Aramees, Jezus’ moedertaal. Abba betekent papa. Jezus praat dus niet met de Almachtige Koning, Heerseer van Hemel en Aarde, maar met zijn papa. Daaruit spreekt voor mijn gevoel vertrouwen uit. Hij laat al zijn angsten zien, zijn dodelijke bedroefdheid én hij vertrouwt.
Jezus zegt eigenlijk: Ik hou me niet vast aan hoe ik wil dat mijn leven eruit moet zien, maar ik vertrouw op dat wat komt.
Vertrouwen is ook wat ons verbindt met elkaar als mensen van deze wereld en als leden van Het Venster. We zoeken allemaal naar vertrouwen en verbinding.
We voelen ons verbonden met de hele schepping, met de mensen in de Oekraïne, met alle vluchtelingen, met al het lijden in deze wereld.
Een dergelijke verbinding overstijgt onze overtuigingen. Overtuigingen kunnen voor ons persoonlijk belangrijk zijn, maar een overtuiging verbindt niet. Een overtuiging is geen basis voor vertrouwen. Overtuigingen hebben regels en wie die niet volgt komt buiten de groep te staan.
Ook in het Venster zijn er ontelbare meningen en overtuigingen. Díe verbinden ons niet. Toch is er een grote verbondenheid. De basis van ons verbonden voelen rust, denk ik, in het vertrouwen dat we hebben in elkaar, in onszelf en in het leven. In het vertrouwen op dat wat komt.
Henk Harmsen, maart 2022.
(foto Jan van Donkelaar)