Hetzelfde en toch anders

Kerst – hetzelfde en toch anders. 

Wat kan ik in deze tijd nog met Kerst… Van het commerciële gedoe er omheen probeer ik me verre te houden, al is dat in onze maatschappij bijna een onmogelijke opgave. Maar als je wat anders wilt, wat dan? Lekker het kindeke Jezus wiegen in de kribbe is natuurlijk heel schattig en heel onschuldig. Maar wil ik wel zo onschuldig blijven, is dat alles wat we vieren met Kerst? Een historisch feit uit het jaar nul? Wat heb ik daar nu aan, wat kan ik ermee? Hoe wordt Kerst vieren voor mij weer zinvol?

Als ik denk aan al die nietszeggende kerstliedjes, die vanaf begin december weer dag in dag uit over de radio op je uitgestort worden… In vele kerst(nacht)diensten is het al van hetzelfde laken een pak. Kan en moet dat niet anders?

Toen ik mijn gedachten liet gaan over de komende kerstperiode kwam als eerste een liedje bij me op.

Midden in de winternacht ging de hemel open
Die ons heil ter wereld bracht, antwoord op ons hopen
Elke vogel zingt zijn lied, herders waarom zingt gij niet
Laat de citers slaan, blaast uw fluiten aan,
Laat de bel, laat de trom, laat de beltrom horen,
Christus is geboren.

Waarom ik aan dat liedje moest denken, weet ik niet. Dat was nou net één van die liedjes waarvan ik vond: daar klopt toch niks van. 25 december is wel midden in de winter maar dat is omdat kerst gezet is op de zonnewende/midwinterfeesten van de Germaanse bewoners van deze streken, voordat het christendom intrede had gedaan. Feitelijk moet de geboorte ergens aan het eind van de zomer (rond september geloof ik) geweest zijn.

Maar meteen werd me duidelijk dat dit wel een waardevol liedje was, als ik maar er op lette de tekst niet letterlijk te nemen en ook niet de uitleg buiten mezelf te plaatsen. Dat gebeurt al veel te veel en dan blijft het inderdaad een buitenkantgebeuren.

Midden in de winternacht, dat is hier en nu. Dat staat voor ons leven op aarde waarin wij vergeten zijn waar onze oorsprong ligt. En zolang we ons onze oorsprong niet meer realiseren blijft het midden in de winternacht, al is het hoogzomer. Maar midden in die winternacht ging de hemel open. We werden ons bewust, we werden van onwetenden wetenden, wij zijn van Goddelijke oorsprong en daarvan dragen we een beeld, een Goddelijke vonk in ons mee, al heel ons leven. Ons dit realiseren betekent dat die vonk aangewakkerd wordt, dat we ruimte in ons maken om deze warmte, dit licht in ons te laten groeien.

Dan realiseren we ons dat die nieuwe hemel en de nieuwe aarde de hele tijd al binnen handbereik lagen. Als je je ogen en oren er voor opent, ontdek je dat het er is en groeit. Het heil is op deze wereld. Een antwoord op ons hopen. We ontdekken de muziek, die er in de schepping verborgen ligt. Het zingen van de vogels klinkt opeens heel anders. We ontdekken het goddelijke in heel de natuur. De natuur die ons geheel vult op een wijze dat we er zelf ook weer deel van uit gaan maken. We raken vervuld met de muziek, de harmonie in de natuur en willen ook daarin onze eigen goddelijke rol spelen. Als herders, als mensen die nog dicht bij de natuur staan. Mensen, die open staan en aandacht hebben voor elkaar, voor hun medemens en hun omgeving. Niet veroordelend, maar balsemend met geduld. Met ruimte voor elk aspect dat in ons geboren wil worden. Zo ook wordt de Christusgeest in ons geboren.

Ogen die open gaan en opeens met een heel andere kijk naar datzelfde lied, datzelfde feest kijken. Zou dat niet voor veel meer in dit leven kunnen gelden. Is het maar net met welke ogen wij er naar kijken. Welke ruimte we in onszelf toelaten om aangeraakt te worden. En als je die ruimte geeft komt het vanzelf, komen die gedachten vanzelf, diep van binnen uit. Laten komen, niet wegduwen. Teveel wordt al door ons verstand om zeep geholpen omdat we na zo'n ervaring rationeel (met het hoofd, dat zijn we gewend in onze maatschappij) naar die gevoelens kijken. Ze mogen er zijn. Juist op die manier wordt het nieuwe geboren uit het oude, wat er misschien al jaren was. Dat is de omvorming naar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. En die begint met Kerst.

Moge de Christusgeest zo in een ieder geboren worden, dan wordt het Kerstfeest weer een echt Christusfeest.

Wietse de Vries

(de vilten kerststal op de foto is vervaardigd door Catrien Renkema)

KERSTVERHALEN 
Voor wie behoefte heeft aan een 'verfrissend' kerstverhaal, lees dan bijvoorbeeld eens iets uit de verzameling verhalen van Henk Harmsen: 'Een brandende braamstruik': Het grote los-laat-verhaal, Kerstevangelie in de Bijlmer, De ster, Vrede op aarde!, Midden in de winternacht, Een engel in Bethlehem
Voor een kerstbeschouwing, lees: Een zoektocht naar Kerst, Bij Jesaja 9.

stijlvorm