In Het Venster hing lange tijd een houten kruis aan de muur, eerst bruin en rond 2000 wit geschilderd. De afgelopen jaren ontstond er onrust rondom dit kruis. Door individuele leden werd het soms (even) weggehaald, door andere weer teruggehangen, en er was veel onduidelijkheid over. Voor veel Venster-leden is het kruis een belangrijk symbool, maar er zijn ook diverse leden die zich niet (meer) met dat symbool kunnen verbinden. De leden vonden het echter belangrijk hierover wel een helder besluit te nemen.
In de voorjaars-ALV van 2015 werd een Werkgroep Symbool ingesteld met de opdracht om voorstellen te ontwikkelen voor een ‘dynamische symbolische ruimte’. We stelden vast dat er binnen onze gemeenschap een breed gedragen behoefte is aan symboliek die uitdrukking geeft aan verbinding met elkaar (verbinding tussen mensen) en verbinding met een hogere/diepere dimensie, het mysterie/god/liefde/de eeuwige/de kosmos/… Het gaat daarbij niet zozeer om één verbindend symbool, maar om ruimte voor symboliek, die steeds in beweging blijft.
Maar wat ondertussen te doen met het witte houten kruis? Diverse voorstellen gingen over tafel. Uiteindelijk plaatste één van de leden de omgang met het kruis in een historisch perspectief: “De discussie over het kruis is er al veel langer. Toen we in 2000 het NPB-huis gingen schilderen, durfde ik het als voorzitter wel aan om ook het bruine houten kruis wit te schilderen. De toenmalige preekstoel had ik al van bruin naar lichtgroen overgeschilderd. Die transformatie paste bij waar we toen stonden. De preekstoel werd later vervangen door een doorzichtige lezenaar. Ik ervaar nu dat dit opnieuw een moment is voor een transformatie van het kruis. Ik sluit me daarom aan bij het voorstel om het houten kruis mee te geven aan de werkgroep symbool, met de opdracht het kruis op de één of andere herkenbare manier te verwerken in hun voorstel voor de nieuwe ‘dynamische symbolische ruimte’.” Dit idee kon rekenen op de instemming van alle aanwezige leden. Om dat te bekrachtigen droeg één van de voorzitters het kruis symbolisch én daadwerkelijk over aan de werkgroep symbool. Dat moment werd op de foto vastgelegd door Alette Westening.
Een jaar later presenteerde de werkgroep haar ideeën op de voorjaars-ALV van 2016. Centraal in het voorstel stond het idee om licht (het liefst zonlicht) te benutten om diverse en steeds wisselende symbolen te projecteren op de muur of het plafond van Het Venster. Dit idee werd met groot enthousiasme omarmd. In de uitwerking bleek het lastig om zonlicht hiervoor te benutten, maar inmiddels is een ‘gobo-projector’ aangeschaft, een speciale projector die normaal in discotheken en bij evenementen wordt toegepast, maar prima bruikbaar is voor ons doel. Er kunnen steeds wisselende gobo’s/dia’s in worden geplaatst, afhankelijk van het thema van de bijeenkomst. Om toch het zonlicht nog in de ruimte te laten spelen zijn facetgeslepen bergkristallen in de vensters gehangen.
Daarnaast is de tuincommissie gevraagd om in de tuin een ruimte in te richten voor persoonlijke contemplatie, waar mensen zich kunnen terugtrekken om bijvoorbeeld een kaarsje aan te steken, een persoonlijk symbool neer te zetten of te mediteren.
Het witte houten kruis heeft nog een ronde gemaakt langs leden die het boeiend vonden te ervaren wat het kruis met hen deed, en die hiervan verslag hebben gedaan in een boekje dat met het kruis meereisde. Hun ervaringen zijn meegenomen in een bijzonder boeiende lezing van Monica Schwarz over christelijke symboliek op 30 oktober 2016. In de najaars-ALV eindigde de rondgang van het witte houten kruis. Het kruis is toen ‘ter adoptie’ aangeboden aan de leden en heeft inmiddels een nieuw thuis gevonden bij Jan, Jos en Jona.