Foto-expositie
Na een paar keer weigeren kon ik Rinie (lid van de expositiecommissie) niet meer teleurstellen, en dus nu is mijn eerste fototentoonstelling in Het Venster een feit. Een voor de hand liggend onderwerp voor dit seizoen, het voorjaar, is voor mij 'voorjaarsbloemen en -bloesem'.
Enkele van mijn vroegste herinneringen hebben met bloemen en (botanische) tuinen te maken, waarbij er ook blijvende herinneringen gemaakt werden in de vorm van foto’s. Mijn vader was een enthousiast hobbytuinier. In zijn tuin stond altijd iets te bloeien, al vanaf de krokustijd tot de eerste vorst. Naast zijn eigen tuin nam hij ons vaak mee naar het park om de hoek, maar ook naar botanische tuinen waar allerlei speciale bloemen te bewonderen waren. Toen ik klein was en in Londen woonde, waren er twee parken binnen een kwartier lopen van ons huis; daar zijn veel foto’s genomen.
(Foto Jocelyn) Broomfield Park Londen eind jaren '60
Die liefde voor alles wat bloeit heeft mijn vader mij ook meegegeven. Toen ik 15 jaar was, kreeg ik mijn eerste tweedehands spiegelreflexcamera. Ik bracht uren in de tuin door, de bloemen, vogels en insecten fotograferend. Het was ook de meest logische plek, daar dacht ik niet eens over na. In de tuin maakte ik ook mijn eerste macrofoto’s (foto’s van heel dicht bij, het werkt als een soort microscoop) van bloemen met hulp van een paar macro-ringen die tussen de camera en lens geschoven konden worden.
Als ik nu terug kijk naar waar veel van mijn foto’s over gaan, dan is het in eerste instantie de natuur en vooral flora. Ik hou van kleuren en vormen. Elke keer verwonder ik me over de diversiteit en perfectie van de natuur, wat ik zie als de creatie van de Eeuwige, waarbij ik mij ook afvraag hoe die het allemaal heeft kunnen bedenken. Kleuren die wij niet bij elkaar vinden passen, passen wél bij elkaar in bloemen. Er is meer dan alleen kleur om te bewonderen in bloemen - de vormen kunnen mij ook betoveren. Als ik bloemen (en bloesem natuurlijk ook) fotografeer, kan ik mij daar zo in verliezen, dan ben ik alle besef van tijd kwijt, veel meer dan wanneer ik niet fotografeer. Ik lijk mijn camera ook nodig te hebben om te kunnen kijken, ècht kijken, ècht zien. Misschien fotografeer ik al zo lang dat ik (bijna) niet meer anders weet. Vastleggen van dat kijken heeft wel één voordeel op kijken met je ogen… en dat is dat ik het kan bewaren en nu ook met iedereen kan delen.
Ik hoop dat ik u met mijn foto’s ook een beetje mee kan nemen in het kijken, meditatief kijken… echt zien.
Jocelyn
Zoals Henk Harmsen in zijn ‘X43 Zien’ zo mooi verwoordt:
zien
zoals de zon schittert
zien
zoals een bloem zich opent
zien
kon ik toch zien
zoals de wind
fluistert in de avond:
luister!
ontwaken en waarheid
is zien
veel te laat kreeg ik je lief
schoonste, oud en toch zo nieuw
veel te laat ontdekte ik zien